Deficyt budżetowy powstaje, gdy wydatki przekraczają przychody i wskazuje na kondycję finansową kraju. Rząd zazwyczaj używa terminu „deficyt budżetowy” w odniesieniu do wydatków, a nie przedsiębiorstw czy osób fizycznych. Naliczone deficyty tworzą dług publiczny.
W przypadku stwierdzenia deficytu budżetowego, wydatki bieżące przewyższają kwotę dochodów uzyskanych w wyniku standardowych operacji. Państwo, które chce skorygować swój deficyt budżetowy, może być zmuszone do ograniczenia pewnych wydatków, zwiększenia działalności generującej dochody lub zastosowania kombinacji tych dwóch sposobów.
Przeciwieństwem deficytu budżetowego jest nadwyżka budżetowa. Gdy pojawia się nadwyżka, dochody przewyższają bieżące wydatki i skutkują nadwyżką środków, które mogą być przydzielone zgodnie z życzeniem. W sytuacji, gdy wpływy są równe wypływom, budżet jest zbilansowany.
Na początku XX wieku niewiele krajów uprzemysłowionych miało duże deficyty fiskalne, jednak podczas pierwszej wojny światowej deficyty rosły, ponieważ rządy zaciągały znaczne pożyczki i uszczuplały rezerwy finansowe na finansowanie wojny i ich rozwoju. Te wojenne deficyty i deficyty wzrostu utrzymywały się do lat 60. i 70. ubiegłego wieku, kiedy to spadły wskaźniki wzrostu gospodarczego na świecie.
